هر ساله ، ۲۷ اکتبر در سطح ملی و بین المللی به عنوان روز جهانی کاردرمانی گرامی داشته می شود. 

در این زمان مهم، روز جهانی کاردرمانی برای تصور مجدد مشارکت فرد در مشاغلی که ارزش و معنی زندگی روزمره را فراهم می کنند، جشن گرفته می شود.

کاردرمانی یک حرفه مراقبت های بهداشتی است که هدف آن ارتقاء سلامت جسمی و روانی است. کاردرمانی تنها شغلی است که به افراد در تمام طول عمر کمک می کند تا از طریق استفاده درمانی از فعالیتهای روزمره، کارهایی را که می خواهند و باید انجام دهند، انجام دهند.متخصصان کاردرمانی به افراد در هر سنی این امکان را می دهند که با کمک به آنها در پیشگیری یا ارتقاء سلامتی، با وجود آسیب، بیماری یا ناتوانی، زندگی بهتری داشته باشند.

کاردرمانگران برای ایجاد استقلال در فعالیتهای روزمره زندگی (ADL) تا حد ممکن تلاش می کنند.ADL از سه چیز مهم تشکیل شده است: مراقبت از خود ، بهره وری و اوقات فراغت.

کاردرمانگر چهار سطح مداخله را انجام می دهد:

روش کمکی: این مرحله اولیه درمان است که شامل تمرینات، تکنیک های تسهیلی و مهاری، وضعیت دهی، جابجایی، تحریک حسی و غیره است.در این مرحله کاردرمانگر اجزا عملکردی بیمار را ارزیابی می کند.

فعالیت توانمندسازی: مرحله ای است که کاردرمانگر فعالیت شبیه سازی شده را جهت آماده سازی مشارکت بیمار در زندگی واقعی انجام می دهد.به عنوان مثال، تمرین گرفتن استوانه ها برای آماده سازی جهت  آشامیدن آب با استفاده از لیوان.

فعالیت هدفمند: در این مرحله بیماران بیشتر از سایر مراحل فعال می شوند. آنها می توانند کارهای روزمره خود مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن، نوشتن، تحرک و غیره را انجام دهند.

فعالیت مبتنی بر شغل: آخرین مرحله ای است که بیماران فعالیت های مراقبت از خود، اوقات فراغت و کار تولیدی خود را در محیط واقعی خود انجام می دهند.

کاردرمانی به همان اندازه فیزیوتراپی برای افراد در هر سنی مهم است. این یک امر ضروری مطلق برای کمک به افراد است که استقلال و توانایی خود را برای انجام کاری که در زندگی دوست دارند و از آن لذت می برند، به دست آورند.